Syndrom urologiczny kotów (SUK) jest to zespół objawów dotyczących stanów zapalnych dróg moczowych. Istnieje wiele czynników ryzyka predysponujących do problemów z drogami moczowymi. Przede wszystkim wymieniamy tu:
- warunki środowiskowe
- tryb życia (choroba ta jest częściej obserwowana u kotów mało aktywnych, jedzących suchą karmę i mających nadwagę)
- płeć (częściej chorują kocury niż kotki; natomiast pogląd mówiący o tym, że kastrowane kocury chorują częściej niż niekastrowane jest nieprawdziwy)
- wiek i rasa (choroba ta dotyka koty w różnym wieku i różnej rasy, aczkolwiek udowodniono, że najrzadziej chorują koty syjamskie, a najczęściej perskie)
- pożywienie (wysoka zawartość niektórych mikroelementów w pokarmie może zwiększyć ryzyko wytrącania się w moczu kryształów)
Objawy syndromu urologicznego są dość charakterystyczne i właściciel raczej nie ma problemów z ich zauważeniem. Do najczęstszych objawów SUK zaliczamy:
- oddawanie moczu poza kuwetę
- częste oddawanie moczu małymi porcjami, kropelkowanie
- częste odwiedzanie kuwety i próby oddawania moczu
- bolesne oddawanie moczu
- krwiomocz
- intensywne wylizywanie okolic prącia lub sromu a nawet całego brzucha
- niechęć do zabawy, poruszania się, apatia
- niechęć do jedzenia
Jeśli zauważymy podobne objawy u naszego zwierzaka powinniśmy jak najszybciej wybrać się z nim do lekarza weterynarii, ponieważ całkowite zatkanie cewki moczowej jest stanem groźnym dla zdrowia i życia kota. W ciągu doby może dojść do rozwoju mocznicy, czyli mogą pojawić się objawy związane z zatruciem organizmu produktami mocznika – kot staje się apatyczny, wymiotuje, nie ma apetytu; wtórnie dochodzi do ostrej niewydolności nerek i poważnych powikłań a nawet śmierci zwierzęcia.
Syndrom urologiczny kotów to objawy zapalenia pęcherza moczowego, w wyniku którego gromadzą się w świetle pęcherza złogi zbudowane ze złuszczających się komórek ściany pęcherza. Często w wyniku zaburzeń przemiany materii, wskutek nieodpowiedniej diety, predyspozycji genetycznych do złogów nabłonkowych dołączają się kryształy soli mineralnych (np. fosforany amonowo-magnezowe lub szczawiany wapnia), a powstający z nich „korek” zatyka światło cewki moczowej. Mocz gromadzi się w coraz bardziej rozciągającym się pęcherzu, ale nie może być wydalany przez zatkaną cewkę i pojawiają się objawy parcia oraz bólu.
Przyczyn zapalenia pęcherza moczowego jest wiele, niektóre z nich to:
- infekcje bakteryjne
- obecność kamieni moczowych
- idiopatyczne zapalenie pęcherza
- nowotwory
- przewlekła niewydolność nerek
- wady budowy anatomicznej
- wirus białaczki kotów
Leczenie syndromu urologicznego kotów jest zależne od istnienia danego schorzenia lub niedrożności cewki moczowej. W przypadku zatkania cewki najważniejszym krokiem jest usunięcie zatoru, co umożliwi normalne oddawanie moczu. By przeprowadzić odpowiednie leczenie, należy wcześniej udać się do lekarza weterynarii, w celu zdiagnozowania przyczyny wystąpienia SUK. Nie wolno nigdy podawać kotu jakichkolwiek preparatów bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
Co zrobi lekarz weterynarii, jeśli podejrzewa u naszego kota wystąpienie syndromu urologicznego?
Przede wszystkim zbada naszego pupila, bo ważną rzeczą jest ocena stanu ogólnego zwierzaka i jeśli z wywiadu wynika, że kot nie oddaje moczu już od wielu godzin, a w badaniu pęcherz moczowy jest powiększony i bolesny- najczęściej założy kotu cewnik, przez który mocz zostanie ewakuowany z pęcherza. Zabieg cewnikowania odbywa się w premedykacji, czyli w lekkim znieczuleniu ogólnym, gdyż jest bardzo nieprzyjemny, a nawet bolesny. Cewnik często jest zostawiany u kota na kilka dni, do czasu jego usunięcia kociak chodzi w kołnierzu ochronnym. Podczas wizyty, jeśli jest to możliwe, zostanie pobrany od razu mocz do badania oraz krew – w celu sprawdzenia czy nie doszło już do poważnych problemów w funkcjonowaniu nerek, wątroby, czy kotek nie jest odwodniony itd. Badanie moczu natomiast określa nam między innymi szereg parametrów, takich jak stan flory bakteryjnej pęcherza, obecność i rodzaj kryształków soli mineralnych, pH moczu, zawartość komórek zapalnych.
Dalsze leczenie jest związane z przyczyną choroby . Jeśli doszło do infekcji bakteryjnej kot będzie leczony antybiotykami, czasami nawet 2-3 tygodnie, przy występowaniu kryształów w moczu zaproponowana będzie odpowiednia dieta, która zapobiega nawrotom choroby zmieniając odczyn moczu i powodując rozpuszczanie soli mineralnych. Jeśli przyczyną nieoddawania moczu lub zapalenia pęcherza są kamienie moczowe najczęściej niezbędny jest zabieg chirurgiczny polegający na ich usunięciu.
Po epizodzie zatkania cewki moczowej bardzo ważna jest odpowiednia profilaktyka i regularne okresowe badania moczu, utrzymanie diety leczniczej i/lub antybiotykoterapia. Problemy z pęcherzem moczowym są często sprawą nawrotową, jeśli nie przestrzega się zaleceń lekarskich.
Jeśli zauważymy u naszych Pupili dziwne zachowania związane z korzystaniem z kuwety, martwi nas miauczenie dobiegające z kociej toalety to jak najszybciej poradźmy się w tej sprawie lekarza weterynarii, gdyż syndrom urologiczny jest zjawiskiem dość często występującym, a dla naszych Futrzastych Przyjaciół bardzo nieprzyjemnym i niebezpiecznym.
Lecznica weterynaryjna Feniks
01-312 Warszawa, ul. Siemiatycka 20
tel. (022) 353-86-28